çaba göstermek

insan daralmaya başladı mı, içini bir huzursuzluk, bir kasvet kaplıyor. hayata dair düşüncelerinde ve motivasyonunda ciddi azalmalar oluyor. kendine ait değerleri ile çatışmaya giriyor. bir şekilde uyuyor ve unutuyor. nelerle karşılaştığına dair hiç bir umut belirtisi yok. hayatındaki rutinler bu süreçte devam ediyor. saçma sapan rutinler. sözlüğe girmek, film izlemek, bir şeyler okumak. bir şey kazandırıyor mu? elbette hayır ama zamanı bir şekilde dolduruyor bunlarla. memlekete gittiğim günleri anımsadım. 25 gün boyunca sıkılmıştım. 25 gün boyunca beklemiştim, huzur dolu günler için. bir daha aynı hataları yapmak istemiyorum açıkcası. ben olmadan da işler rayında gidiyor, ben olmadan da işler bir şekilde yürüyor. bunalmak sanırım buradaki en kilit cevap. canım gerçekten bir şey yapmak istemiyor. ne okumak, ne yazmak, ne bir şeyler izlemek. sadece durmak istiyorum. bol bol uyuyorum zaten. umutsuzluk içinde yapıyorum bunları belki de ama yapıyorum bir şekilde. elimde kalan çok fazla şey olmasa da. bunlar var. hayatımı min. düzeyde dolduruyorum. yeterli mi? kesinlikle değil.

insanların hayatta belli potansiyelleri vardır. bazılarının azdır, bazılarının ise bir nebze daha fazladır. içlerinde olan şeyi anlamlı hale getirmek için bir çaba vardır. bu çaba nereye götürürse götürsün bazıları için değişmez. içimizdeki potansiyeli ortaya çıkarmak diyorduk değil mi? bazılarının potansiyeli daha fazladır ama hayata dair bir çaba göstermezler. söyledikleri şeyler aynıdır. şikayet ettikleri şeyler hemen hemen benzer şeylerdir. ne kadar kısmetsiz olduklarından dem vururlar, ne kadar bahtsız olduklarını anlatırlar vs. bunları için çıkış yolları kapanmıştır. hayatta daimi olan tek bir şey vardır, o da "çaba" dır. kaderimiz kendi ellerimizdedir. bizden daha büyük bir güç ve bir irade vardır. bu irade ile birlikte hayatlarımız devam eder. insanların da kendi tercihleri vardır. işleri yapabilme eşikleri vardır. başarılı oldukları alanlar vardır. daha çok çaba göstermek zorunda oldukları yerler vardır. bunlara göre değerlendirirsek en kutsal olan ya da devamlı olması gereken şey "çalışmaktır". bir şeyler için çaba gösterdiğimizde, kendimize olan inancımız yeniden şekillenir. kendimizi daha iyi anlarız ve kendimiz için yapmamız gereken şeyler önümüzde belirir.

insanda ciddi bir potansiyel mevcuttur. bir çok şeyi bilir. bazı konularda sadece teknik bilgi eksikliği vardır. onu da hallettikten sonra kendini daha işlevsel hale getirebilir. yani demem o ki, her şeyi öğrenebiliriz, her şeyi yapabiliriz. bunun için bize bir sınırlama konulmamıştır. ama kötümser insanın yapacağı şey açıktır. bu her zaman böyle olacaktır. bu şekilde olmalıdır, kaderdir, kısmettir, bla bla bla. kendisi için hiç bir çaba göstermeden bir şeylerin rayında gitmesini ister ama bu mevcut hayatta mümkün değildir. olan şeyler ya da varoluşu tanımlayan şeyler, onların gerçekliği ile doğru orantılı gitmemektedir. bazıları kendinin bir kukla olduğunu düşünür. nereye çekilirse oraya gideceği üzerine konuşur ve düşünür. böyle bir durum mevcut değildir aslında. olması gereken ya da olan bu değildir. olması gereken tek şey daha fazla çaba göstermesidir. "çaba" insana yaşadığını hissettirmektedir. çaba insanlara umut vermektedir. hayata dair çaba gösteren bir insanın yapabileceği şeylerin sınırları yoktur. sınırların hepsi kafamızdadır ve bu sınırlar fosforlu kalemler ile çizilmemiştir. herkes kendi çabası ölçüsünde bir şeyler yapar. bazıları geri kalır, bazıları ilerler.