umut

mevsimlerle birlikte geçiyor zaman. bazen sadece elimizde kalanlara bakıyoruz. değerli olanları aramaya ya da sahip olmaya çalışıyoruz. rüzgarın esişi gibi. her şey bazen karanlık, bazen içinde aydınlıktan küçük parçalar var. umut ediyoruz daha iyi zamanlar için ya da daha iyi birisi olmak için. bütün çabamız bu yolda evrilmek üzerine kurulu sanırım. aldığımız kararlar. bizi biz yapan şeyler. hepsi bulanık aslında ama görmek isteyenler için çok da uzakta sayılmaz.

çabalarımız, umutların olduğunu gösterir ve yaşlandığımızı tabi. elimizde olmadan akan bir zaman var. bu zaman karşı bir şeyler yapmak bizi tanımlayan şeyler arasında olmalı. bizi biz yapan, elimizle oluşturduğumuz duvarlar gibi. herkes bilir aslında ne yapması gerektiğini. bazen güç bulamaz, bazen yapmak istemez. kısır döngüler içine hapsolur aslında. söylemek istediklerini bile söyleyemez bazen. umutlarına tutunmuştur sadece. başka da tutunacak dalı yoktur.

sabit kalmakla ilgili bazı şeyler. sabit kalırsan, bu durağanlık içinde seni rahatlatan şeyler karşına çıkacaktır. değerlerin buna göre şekillenecektir. önemsediklerin ve geride kalanlar. nasıl yürüdüğüne dair bir fikrin olmasa da süreç seni buraya getirmektedir. olayları algılayış şeklimizle ilgili ciddi sıkıntılar olabiliyor bazen. kavrayışımızla ilgili sorunlar da içinde barınabiliyor. nereye ulaşıyoruz, ne için çabalıyoruz. aklımızda kalanlar var sadece ve geçmiş zaman var.

durağanlığı yenmek lazım, eve kapanmakta çözüm değil. hergün aynı geçerken, yaşadığını nasıl hissedeceksin. hepsi yaşamakla alakalı değil mi? bizi tanımlayan şey bu kavramlar içinde gizli. bazen sıkılganlık başgösterir. seni hedeflerinden alıkoyar. çabalarını anlamsız kılmaya çalışır. her zaman ki gibi tek yapılması gereken şey "çalışmak" başka bir alternatif olmadı ki hiçbir zaman.